Sorceleur Wiki
S'inscrire

Armoiries des honorables maisons royales et chevaleresques, leur description et leur histoire (V.O. : Herby zacnych domów królewskich i rycerskich, ich opisanie i dzieje ) est un livre écrit par Jan d'Attre.

Extraits[]

Cintra [1][]

Depuis des temps immémoriaux, on peut voir sur le blason de Cintra des lions d'or sur champ azur. On dit que c'est avec cet emblème que les ancêtres des Cintrasiens sont arrivés il y a très longtemps par l'embouchure de la Iaruga et que leur chef en a fait leur blason. La famille Corbeau-Cerbin portait ces armes et le blason est resté le même : D'azur, à trois lions passants d'or, si ce n'est que depuis l'époque du roi Coram II les lions portent une couronne.

Ród Kruków-Cerbinów miał zasię pod tarczą herbową wstęgę, a na niej dewizę głoszącą: "Nunquam retrorsum", co się wykłada jako "Nigdy się nie cofam". Nynie Cintra w herbie wstęgi tej nie ma już, a dewiza owa dewizą Orderu Złotego Lwa uczyniona została, najwyższego w Cintrze odznaczenia, które król za najwyższe tylko zasługi najmężniejszym przyznaje.

― Jan d'Attre, Armoiries des honorables maisons royales et chevaleresques, leur description et leur histoire


Kovir et Poviss [2][]

Ród Thyssenidów takim herbem się pieczętuje: w tarczy czerwonej srebrna ręka zbrojna z dłonią w kułak zaciśniętą. A brać się ma to stąd, że z rodu tego chwat jeden, zwany GODAMBA vel Gaudembe, świadkiem będąc, jak pewien hardy kapłan małżonce króla Talgaru szpetnie był przymówił, nie czekał, jeno w gębę onego pięścią zdzielił, wołając po elfiemu: „Thaess’en, raesce!”, czyli „A milczże, niecnoto!”. Za ten czyn pas rycerski dostał, znak ręki zbrojnej na tarczę i przydomek GODAMABA „Thaess’en” (z czego później „Thyssen” uczyniono). Gdy potomkowie jego Thyssenidzi królami Koviru ostali, znak swój do godła kovirskiego wnieśli, i nynie taki jest Koviru herb, przez króla Baldwina zatwierdzony: tarcza czterodzielna, w pierwszym polu czerwonym srebrna ręka zbrojna Thyssenidów, we wtórym polu srebrnym pasy zielone lewoukośne, na ich tle pal czarny (księstwo Poviss), w trzecim polu srebrnym ostrza błękitne w górę (księstwo Naroku), w czwartym polu czerwonym pół srebrnego orła (margrabstwo Talgaru).
― Jan d'Attre, Armoiries des honorables maisons royales et chevaleresques, leur description et leur histoire


Lyria et Rivia [3][]

Królestwo Lyrii i Rivii takie nynie ma godło: tarcza pięciodzielna, w polu pierwszym a czwartym lazurowych trzy lwy złote kroczące, w polu wtórym a trzecim srebrnych po trzy rauty czerwone, w poletku piątym złotym orzeł czarny. A bierze się to stąd: orzeł czarny prastarych lyrijskich królów godłem był, czerwone rauty zaś w herbie ma Rivia, wielu zacnych rycerzy rivijskich rauty w herbach nosi. Quod attinet złotych lwów na lazurze, to jest to herb władców Cintry, sławnej dynastii Coramów-Kruków. Do godła Lyrii przyszły owe lwy takim to sposobem: król Cintry Coram I jako i brat jego młodszy, książę Ceran, w Lyrii goszcząc, na raz dwie lyrijskie księżniczki krwi pokochali, córki króla Lyrii Egona, bliźniaczki, z których jedna była Impecca, druga zaś Rigoberta. Przez Corama poślubiona Rigoberta królową Cintry została, a Impecca z Ceranem w Lyrii ostała i we swojem czasie oboje na tron tej dzierżawy wstąpili, długo i sprawiedliwie panowali, po nich zaś potomkowie ich, nowa, z krwi obu sławnych domów wywiedziona drzewa szlachetnego gałąź. I zawżdy było przymierze między Lyrią a cintryjskim tronem. Między przesławną CALANTHE, Lwicą z Cintry, a mężną Meve, panią Lyrii, wielka była za młodu amicycja i afekt, snadniej jako między siostrami, niż kuzynkami odległymi. Są tacy, co inaczej ów afekt tłomaczą, ale niech im psi kłamliwe jęzory odgryzą.
― Jan d'Attre, Armoiries des honorables maisons royales et chevaleresques, leur description et leur histoire



Redania [4][]

Les couleurs du royaume de Redania sont le blanc et le rouge, et son blason est de gueules, à l'aigle d'argent depuis des temps immémoriaux. Cet aigle, l'ancien emblème du roi Abrad le Vieux Chêne, a connu diverses formes au cours de l'histoire. Celui qui se trouve actuellement sur le blason est tel qu'il a été réalisé pour le roi Radowid IV le Chauve qui l'a officialisé par un édit : un aigle couronné tenant un sceptre or, portant sur la poitrine un écusson de sable avec une croix d'or, blason de Jamurlak, un pays situé entre les rivières Buina et Braa qui fut vassalisé à la couronne redanienne durant le règne de Radowid le Chauve.
― Jan d'Attre, Armoiries des honorables maisons royales et chevaleresques, leur description et leur histoire


Temeria [5][]

Dawny herb królestwa Temerii, jeszcze z czasów Dezmoda i GEDDESA się wywodzący, był takowy: w tarczy ściętej w polu górnym złotym lew czarny kroczący, pole dolne czarne bez znaku. We zwyczaju jednakoż było, że królewscy synowie pierworodni odmienionego herbu używali, a to mianowicie tym sposobem, że do tarczy dodawali trzecie pole czarne, w którym trzy lilie widniały srebrne. Bo przecie tak jest jak świat światem, że jest lilia następcy tronu znakiem, królewskiego syna, któren koronę i berło dziedziczy.

I tak się stało, że gdy mężny królewicz GOIDEMAR, syn starego króla GARDIKA, szedł do boju przeciw rebelizantom i insurgentom Diablicy Falki, wojsko temerskie właśnie pod lilii srebrnych znakiem walczyło i walne odnosiło wiktorie, jedną za drugą. I gdy GOIDEMAR tron po ojcu odziedziczył, na pamiątkę owych wiktorii i dla cudownego ocalenia żony i dziatek z rąk wrażych, herb królestwa tak ustalił: w polu czarnym trzy lilie srebrne przepasane, 2,1. Ale to się nie udzierżało długo, bo już król CEDRIC specjalnym dekretem herb państwowy tym sposobem odmienił, że jest czarna tarcza srebrnymi liliami usiana. I taki jest Temerii herb po dziś dzień.

― Jan d'Attre, Armoiries des honorables maisons royales et chevaleresques, leur description et leur histoire


Notes et références[]

Notes[]


Références[]